O fachineiro dos desprezos
Hai uns días o diario El país concedía gustosamente unha plana enteira para que un catedrático de Filosofía Moral e Política (sic) da Universidade do País Vasco expresase a súa opinión sobre o que el consideraba estatísticas infladas (13% de uso habitual) sobre o éuscaro. O home notábase molesto porque ese 13% é moito máis do que a el lle parece real. Pero, ollo, non se pense que lamentaba que iso fose en contra da diversidade lingüística, que reducise a visión do mundo, que houbese que facer algo para mellorar esa situación. Non, el viuse na necesidade de dicir que se os que respondesen as enquisas fosen valentes dirían “non o falo porque non teño necesidade nin ocasión de empregar esa lingua” . Ao vasco refírese como “neolingua”, xa saben, esa inventada polos filólogos, pero non a que fala a xente. Diso sabemos moito. Tamén sabemos que os prexuízos lingüísticos non entenden de nivel cultural ou clase social. Cando Feijoo gañou a primeira vez, ao lombo da súa política antigalego, tamén houbo profesores universitarios que proclamaban con alborozo “no queremos normalización; queremos libertad”. Sobre prexuízos calquera galego pode impartir un máster. O último despropósito, no Carballiño: o alcalde pide á Academia que acepte pulpo. Poderase pedir á facultade de Bioloxía que acepten alcalde como animal de compañía? Pediremos ao alcalde que inclúa un pokemon na bandeira do Carballiño como memento da súa praxe política?
A.Q.
Deixar unha resposta